با قوانین عجیب و غریب در کشورهای دنیای امروز آشنا شویم:

سوئیس:

نباید لباس را در روز یکشنبه برای خشکاندن، آویزان کرد.

نباید ماشین تان را در روز یکشنبه بشویید.

دختران جوان نبایستی با مردان دست دهند.

سنگاپور:

فروش آدامس غیر قانونی است.

کشیدن سیگار در تمام مکان های عمومی غیر قانونی است.

اگر شما به آشغال پاشی برای سه بار مقصر شناخته شوید، بایستی خیابان ها را در روز یکشنبه با یک پیشبند با عنوان: من آشغال پاش هستم”، پاک کنید.

کانادا:

۳۵ درصد از برنامه های  ایستگاه های رادیویی باید محتوایی کانادایی” داشته باشند.

شهروندان نبایستی در عموم، بانداژشان را بردارند.

چرخیدن به راست در هنگام چراغ قرمز در هر زمانی غیر قانونی ست.

تولید کننده های مارگارین نمی توانند مارگارین شان را به رنگ زرد تولید کنند.

دانمارک:

تلاش برای فرار از زندان، غیر قانونی نیست.

گزارش نکردن مرگ یک فرد، مجازات ۳٫۵ دلاری دارد.

فرانسه:

بین ساعت های ۸ صبح تا ۸ شب، بایستی ۷۰ درصد موزیک رادیوها، متعلق به هنرمندان فرانسوی باشد.

گرفتن عکس از افسران پلیس یا وسایل نقلیه پلیس غیر قانونی است. حتی اگر آنها در پس زمینه ی تصویرتان باشند.

زیرسیگاری، یک اسلحه ی مرگبار فرض می شود.

کامبوج:

تفنگ آبی نباید در جشن های سال نو استفاده شوند.

آلمان:

هر محل کاری بایستی دیدی، هر چند کوچک، به آسمان داشته باشد.

استرالیا:

کودکان نمی توانند سیگار بخرند اما می توانند آن را مصرف کنند.

پیاده روی در سمت راست پیاده رو غیر قانونی است.

 امام على علیه السّلام فرمودند:

عیاران طبقه‌ای از اجتماع ایران بودند که اصول اخلاقی و مبارزاتیِ ویژه‌ای را برگزیده و کمک به فقیران را پیشه خود ساخته بودند. عیاران گروهی بودند که طرفدار جوان‌مردی و بخشش و کمک به ضعیفان بودند و افرادی را که ظالم تشخیص می‌داند را را بدون اعتنا به قوانین حاکم مجازات می‌کردند و اموال آنان را بین مردم بذل و بخشش می‌نمودند.[۱]

عیار به معنای زیرک، چالاک. حیله بازی، مکاری، و جوانمردی آمده است. عیاری یکی از طرق تربیت قدیم بوده واز اواخر قرن دوم هجری وجود داشته؛ و عیاران اصول و روشهای مخصوصی در زندگانی داشته‌اند که بتدریج با تصوف آمیخته بصورت فتوت درآمده‌است.

برگرفته ازویکی پدیا

آیادرزمان ما هم چنین عیاران پهلوان وجوانمردیابقول فرنگیها رابینهودی وجوددارند که بفکرمردم ظعیف وفرودست جامعه باشد؟

 @golzarkimia 

برای همه شما کلمه لات دارای معنی است ولی اگر از شما بخواهند آن را توضیح دهید چه خواهید گفت؟ مردی با سبیل کلفت، با کت شلوار سیاه و پیراهن یقه کفتری و دستمال ابریشمی و موهای فرفری؟ سینه های ستبر، خالکوبی های بزرگ؟ این ها بعضا ظواهر دنیای لاتی و لات ها ست اما دنیای لات ها برای ما جهان ناشناخته ای است، یا دست کم آنطور که ادعا می کنیم شناخته شده نیست.

لات بودن یک فرهنگ، یک نوع شیوه حیات یا یک جور سبک زندگی و به قول فرنگی لایف استایل است.

آنها مرام و مسلک خاص خود را دارند، جهان بینی خود را دارند. جهانی مردانه و اساطیری و طبقه بندی شده و قرن ها دور از دغدغه های امروز من و شما. در سال هایی این طبقه هویتی داشتند که می توان آن را در کنار تعریف سنتی محله ها قرار داد و برایش نقشی اجتماعی قائل شد؛ به هر ترتیب جای انکار نیست که این طبقه در زندگی اجتماعی موثر بوده اند و در مسیر خیر و گاهی هم شر قدم های اساسی برداشته اند. صرف نظر از اینکه در دوره های مختلف تاریخی چه بر سر این طبقه آمده، هنوز می توان ردپای بسیاری از آنان را در بسیاری از اتفاقات تاریخ معاصر جست و جو و شناسایی کرد.

قوانین زندگی لوطی‌ها

همانطور که گفته شد لوطی‌ها برای خود قوانینی داشتند که هرگز مکتوب نبود ولی به «رسم جوانمردی» همه با آن آشنا بودند.

«مستوفی» در مورد اخلاق لوطی ها گفته است: نان خوردن از دسترنج خود، احترام نسبت به بزرگتر، محبت و مهربانی با کوچکتر، دستگیری از ضعیف، کمک به مردمان درمانده و عفیف و پاکدامن، تعصب کشی از اهل کوچه و محله و بالاخره شهر و ولایت و کشور، فداکاری و رکی و بی پروایی و حق‌گویی و حمایت از حق، بی اعتنایی به رسم دنیا، عدم تحمل تعدی و بی حسابی، اخلاق خاص داشی ها بود.

آنها هرگز روی کسی که سید باشد دست بلند نمی کنند، روی زن ها و بچه ها دست بلند نمی کنند و داد نمی کشند چراکه این کار را همان ظلمی می دانند که در کربلا شد و چون امام حسین(ع) را مقابل فرزندانش شهید کردند، جلوی زن و بچه کسی با او درگیر نمی شوند.

اگر کسی آنها را به اسم ائمه(ع) قسم دهد، هرگز آن را رد نمی کنند و اگر قسم بخورند هرگز زیر آن نمی زنند. در ماه محرم و صفر و در هنگام عزاداری ها دست از منکر می شویند و خود را خجالت زده خدایشان می یابند.

تاریخ عیاری و جوانمردی در ایران

«هانری کربن» با بررسی تاریخ فتوت نامه های ایرانی به تاریخ بسیار طولانی لوطی گری در ایران اشاره می کند و می‌گوید: عیاران کسانی بودند که از طریق راهزنی و ی از افراد ثروتمند و به خطر انداختن جان خودشان نیازهای افراد نیازمند و فرودست جامعه را فراهم می آوردند.

از دلایل بوجود آمدن این قشر می توان به اختلاف طبقاتی بسیار شدید در آن دوران و تجمع ثروت در ترازوی تجار و حاکمان محلی و مالیات های کمرشکن اشاره کرد که مردم را روزبه روز فقیرتر و صاحبان قدرت را غنی تر می ساخت.

در این بین عیاران با ی سعی بر این داشتند که این اختلاف را از بین ببرند.   این شیوه شاید از نظر اخلاقی محکوم باشد ولی در بین مردم فرودست که اکثریت جامعه زمان خود را تشکیل می داد بسیار ستوده و بزرگمنشانه به شمار می رفت. البته این که مال های ی را برای خود نمی خواستند و چشم طمع به آنها نداشتند و نیتشان برآورده کردن نیازهای مردم تهی دست بوده حقیقتا ستودنی است ولی ی و راهزنی و خشونت های از این دست را نمی شود تایید کرد. به همین دلیل همیشه در تمام طول تاریخ لات بودن هم شماتت می شد هم تحسین. بُعد مثبت و منفی این قشر در هم تنیده شده.

علاوه بر این لوطی ها در گذشته از مردم در برابر دیگر زورگویان و گردن کلفت هایی که به ناموس و مال مردم دست درازی می کردند هم محافظت می کردند. حتی تا مدتی پس از حکومت قاجار، از طرف شهربانی ها حمایت می شدند تا مراقب  محله‌ها و کاروانسراها و باغ ها باشند ولی خرجشان را از کسبه و مردم می‌گرفتند یا به اصطلاح آنها را تلکه می کردند.

تر و خشک با هم می سوزد

در هر قشری هستند کسانی. 

[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید .]